Ο άνθρωπος που γελά του Βίκτωρος Ουγκώ στο Εθνικό

Το πιο πολιτικό έργο του Βίκτωρ Ουγκώ αποκαλύπτεται πίσω από ένα θυελλώδες ειδύλλιο. Χάρη στην ιδιοφυή γραφή του κορυφαίου Γάλλου λογοτέχνη, μια ερωτική υπόθεση μάς θέτει ενώπιον της ακρότητας της εξουσίας. Μας δείχνει πόσο αποκρουστικό μπορεί να είναι το "αληθινό" της πρόσωπο, όταν εκφράζεται στην πιο χυδαία και απροκάλυπτη μορφή της.

Ένα χειμαρρώδες πολιτικό ρομαντικό μυθιστόρημα συνιστά την πρώτη ύλη για μια ανατρεπτική παράσταση σύγχρονου μουσικού θεάτρου σε σκηνοθεσία και πρωτότυπη μουσική Θοδωρή Αμπαζή, Αναπληρωτή Καλλιτεχνικού Διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου. Μια ομάδα ταλαντούχων ερμηνευτών - ηθοποιοί, τραγουδιστές, χορευτές και μουσικοί επί σκηνής, αναλαμβάνει να υπηρετήσει την πολυδιάστατη και απαιτητική μουσικοθεατρική παρτιτούρα, όπου συνυπάρχουν ισότιμα όλα τα μέσα της σκηνικής αφήγησης.

Ο άνθρωπος που γελά δημοσιεύτηκε το 1869, δύο μόλις χρόνια πριν από την εξέγερση της Παρισινής Κομμούνας. Χωρίς ποτέ να έχει την απήχηση όπως άλλα έργα του Ουγκώ με μνημειώδη χαρακτήρα, δεν στερείται του μεγαλείου τους. Κάθε ζήτημα – κοινωνική ανισότητα, αλλοτρίωση από την επαφή με την εξουσία, πολιτική ευθύνη του ανθρώπου για παρέμβαση, συντριβή του ατόμου έναντι του συστήματος, λανθάνει και αποκαλύπτεται αριστοτεχνικά πίσω από μια πλοκή που ανάγει τον έρωτα σε κινητήριο δύναμη. Ακριβώς με τον ίδιο απροσδόκητο μα ουσιώδη τρόπο, αποκαλύπτεται η υπαρξιακή τραγικότητα του ανθρώπου όταν υφίσταται τις στρεβλώσεις της εξουσίας. Στην περίπτωσή μας, είναι η μάσκα του εύθυμου σαλτιμπάγκου με το βίαιο και τεχνητό γέλιο του κεντρικού ήρωα. Άλλωστε ο άνθρωπος που γελά, δεν γελά ποτέ από επιλογή. Το χαμόγελό του αντικατοπτρίζει την παραμόρφωση που επιφέρει η εξουσία με τον πιο ακραίο και ευθύ τρόπο.

Λονδίνο, αρχές του 18ου αιώνα. Μια αυστηρά δομημένη, αριστοκρατική κοινωνία με απολύτως διακριτά όρια μεταξύ των τάξεων. Ο πλούτος και η υψηλή θέση στην ιεραρχία προκαλεί αλαζονεία. Ο λαός, άνθρωποι εξαθλιωμένοι, άβουλοι, τρομοκρατημένοι, χωρίς διάθεση για αντίσταση και κάποιες φορές χωρίς ελπίδα. Σε αυτό το σκληρό περιβάλλον, ο Γκουίνπλεϊν, ένας νεαρός άνδρας με παραμορφωμένο πρόσωπο -ένα μόνιμα χαραγμένο χαμόγελο ως εκδίκηση από τον βασιλιά, βιώνει τον απόλυτο έρωτα με την τυφλή Ντία. Η σχέση τους φαίνεται να είναι ό,τι πιο σημαντικό για εκείνον. Ως μέλος ενός θιάσου, σύντομα, θα γίνει διάσημος λόγω της ιδιαιτερότητάς του. Όταν τολμήσει να υψώσει το ανάστημά του θα βρεθεί αντιμέτωπος με την αναλγησία των ισχυρών.

Συντελεστές:
Μετάφραση: Ντορέτα Πέππα
Διασκευή - Λιμπρέτο: Έλσα Ανδριανού
Σύνθεση-Σκηνοθεσία: Θοδωρής Αμπαζής
Σκηνογραφία: Κωνσταντίνος Ζαμάνης
Κοστούμια: Νίκη Ψυχογιού
Χορογραφία: Αγγελική Στελλάτου
Φωτισμοί: Nίκος Σωτηρόπουλος
Βοηθός σκηνοθέτης: Ελεάνα Τσίχλη
Μουσική διδασκαλία: Μελίνα Παιονίδου
Β' Βοηθός σκηνοθέτη: Κατερίνα Ζαφειροπούλου
Γ' Βοηθός σκηνοθέτη: Κωνσταντίνος Καρδακάρης

Διανομή
Θανάσης Ακοκκαλίδης, Κώστας Βασαρδάνης, Διονύσης Βερβιτσιώτης, Θανάσης Βλαβιανός, Τζωρτζίνα Δαλιάνη, Μαρία Δελετζέ, Αντιγόνη Δρακουλάκη, Πάρις Θωμόπουλος, Σμαράγδα Κάκκινου, Αγγελική Καραγκούνη Ελίτα Κουνάδη, Νέστωρ Κοψιδάς, Δαυίδ Μαλτέζε, Παναγιώτης Παναγόπουλος, Θέμης Πάνου, ΕβελίναΠαπούλια, Αρετή Πασχάλη, Χρήστος Ραμμόπουλος   Αιμιλιανός Σταματάκης, Αντριάνα Χαλκίδη, Δήμητρα Χαριτοπούλου

Μουσικοί:
Κιθάρες: Γιάννης Αναστασάκης
Τσέλο: Σοφία Ευκλείδη
Πιάνο: Θοδωρής Κοτεπάνος
Κρουστά: Ιάκωβος Παυλόπουλος
Κοντραμπάσο: Θάνος Πολυμενέας Λιοντήρης
Φωτογράφος παράστασης: Ελίνα Γιουνανλή

Κάθε Πέμπτη και Σάββατο η παράσταση με αγγλικούς υπέρτιτλους.

Από Αφροδίτη Καλαμάκη

Πηγή: artandife.gr

Twitter