Η ομάδα «ΡΟΔΑ» επιστρέφει στο «ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΠΕΤΡΑΣ» μετά από 20 χρόνια, αυτό το καλοκαίρι μέσα σε τρικυμιώδεις καιρούς με… τι άλλο; την «ΤΡΙΚΥΜΙΑ» του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ!
Η περιπέτεια λίγων ανθρώπων μας αποκαλύπτει κόσμους παράξενους με μάγους και ξωτικά, με κωμικοτραγικά στοιχεία όμοια με αυτά που ζούμε σήμερα. Το έργο περιέχει μια θέαση της ανθρώπινης πραγματικότητας διαφορετική από όλα τα υπόλοιπα έργα του διάσημου δραματουργού. Στο κέντρο της στέκει ο άνθρωπος και η προσπάθειά του να αποκατασταθεί η σχέση του με ό,τι συμβαίνει στη ζωή του.
Επισημαίνεται ότι η χρήση μη ιατρικής μάσκας από τους θεατές είναι υποχρεωτική καθ’ όλη τη διάρκεια παραμονής τους στο χώρο του Θεάτρου (είσοδος στο θέατρο, τοποθέτησή στις θέσεις, παραμονή στο χώρο και έξοδος από αυτόν).
Λίγα λόγια για την υπόθεση:
Μετά από επώδυνες ανατροπές που τον ανάγκασαν να μείνει εξόριστος σε ένα νησί, ο Δούκας του Μιλάνου Πρόσπερος, παίρνει απόφαση να αλλάξει την τροχιά της ζωής του προκαλώντας την Τρικυμία. Παλεύει ασταμάτητα με τους δαίμονές του. Η εξουσία με τις ευθύνες και τις δολοπλοκίες που τη συνοδεύουν, τα πάθη των ανθρώπων, το σκηνικό του έρωτα, είναι όλα εκεί ολοζώντανα, όπως και σήμερα.
Η Μαρία Περετζή και η ομάδα ΡΟΔΑ αναζητούν και εξερευνούν την εσωτερικότητα και την πνευματικότητα της ΤΡΙΚΥΜΙΑΣ μέσα από το χορό και τη μουσική, συνδυάζοντας μια διαλογιστική προσέγγιση με την δυναμικότητα και την ένταση του Θεάτρου. Τα μέλη της ομάδας ΡΟΔΑ ζωντανεύουν τους χαρακτήρες μέσα από μακρόχρονη προετοιμασία και δημιουργούν μόνοι τους τα κοστούμια, τα σκηνικά και τη μουσική επένδυση. Στην παράσταση θα ακουστούν ζωντανά φλάουτο, πιάνο, κρουστά & φωνητικά από τους Τάκη Πατερέλη, Πία Πιερράκου και Γιώργο Ντούνη, με την επιμέλεια της Μαρίας Περετζή.
Συντελεστές:
Ερμηνεύουν:
Υπόθεση του έργου
Ο Πρόσπερο, Δούκας του Μιλάνου, που ασχολείτο με μυστικιστικές μελέτες, χάνει τον θρόνο του, καθώς ο αδερφός του, Αντόνιο, με τη βοήθεια του βασιλιά της Νάπολης Αλόνσο, σφετερίστηκε την περιουσία του και την εξουσία του. Έτσι καταλήγει σε ένα ερημονήσι μαζί με τη μικρή του κόρη, Μιράντα.
Η θεατρική παρουσίαση των γεγονότων αρχίζει δώδεκα χρόνια αργότερα, περίοδο κατά την οποία ο Πρόσπερο έχει εξελιχθεί σε μεγάλο μάγο, που ελέγχει στοιχεία της φύσης και ξωτικά, όπως το αγαθό πνεύμα Άριελ. Υπηρέτης του Πρόσπερο και της Μιράντα είναι ο Κάλιμπαν, ένας ιθαγενής του νησιού που συμπεριφέρεται χυδαία στο αφεντικό του, που θέλει να τον εκπολιτίσει.
Ωστόσο, η μοίρα ευνοεί τον Πρόσπερο: όσοι συνωμότησαν εναντίον του για το θρόνο του Μιλάνου θα τύχει να ταξιδέψουν με πλοίο στη θάλασσα κοντά στο νησί. Έπειτα από μια τρικυμία που προκαλεί ο Πρόσπερο με τις μαγικές του δυνάμεις, το καράβι του Αλόνσο βουλιάζει κι όλοι ναυαγούν στο νησί, χωρισμένοι σε μικρές ομάδες, πιστεύοντας ότι όλοι οι υπόλοιποι είναι νεκροί. Εκεί παρασύρονται από τις παραισθήσεις που προκαλεί ο Πρόσπερο και φτάνουν μέχρι την τρέλα, μέχρι που ανακαλύπτουν ότι ο τρόπος που βασανίζονται οφείλεται στο πώς αδίκησαν παλιότερα τον Πρόσπερο,στον οποίο θέλουν να επιστρέψουν το Δουκάτο για να τους συγχωρέσει.
Η Μιράντα αρραβωνιάζεται τον Φερδινάνδο, γιο του Αλόνσο, κι ο Πρόσπερο θα επιστρέψει ως Δούκας στο Μιλάνο, αφού πρώτα αποκηρύξει την υψηλή τέχνη της μαγείας και απελευθερώσει τον Άριελ.
Η μαγεία είναι κεντρικό θέμα στην Τρικυμία, καθώς είναι το στοιχείο που δένει την πλοκή. Ο Πρόσπερο κατέχει τόσο μεγάλη δύναμη στο έργο λόγω της ικανότητάς του να χειρίζεται τη μαγεία και να ελέγχει το πνεύμα του Άριελ. Εξαιτίας της μαγείας προκλήθηκε η Τρικυμία, τα γεγονότα μεταξύ των ναυαγών στο νησί, καθώς και οι παραισθήσεις και η μαγευτική μουσική του Άριελ. Κατά πολλούς, η μαγεία αναφέρεται στη γραφή του ίδιου του Σαίξπηρ: στο τέλος, όπως ο Πρόσπερο αποκηρύσσει την υψηλή του τέχνη, έτσι κι ο Σαίξπηρ δηλώνει την απόσυρσή του από τη θεατρική συγγραφή.
Ο Σαίξπηρ μολονότι στα περισσότερα έργα του, τα σχετιζόμενα με το θέμα της εξουσίας, προτείνει την τιμωρία των σφετεριστών, στην Τρικυμία, το τελευταίο του έργο, αντιμετωπίζει τις καταστάσεις περισσότερο ήπια και συγχωρητικά. Προτείνει το καλό παράδειγμα αντί της εκδίκησης ώστε να δοθεί χρόνος στις αξίες της τιμιότητας και της ηθικής, να αναπτυχθούν και να επικρατήσουν (έστω και συμβολικά) στον κόσμο μας.